Geçen gece baba oğluna yeni birşeyler öğretme heyecanıyla Yiğit'i alır karşısına:
-Babacım gel sana haftanın günlerini öğreteyim.
Bizim çok bilen oğlan başlar saymaya:
-Pazartesi, Salı,Çarşamba,Perşembe diye...
Çoktan öğrenmiştir oysa haftanın yedi gününü Yiğit,fakat annesiyle babasının haberi yoktur.
Bizim oğlan odadan dışarı çıkar ve kapıyı dışarıdan kapatıp kağıyı çalmaya başlar:
-Tak tak tak
Her normal anne gibi bizim evin annesi de oğluna
-Geeellll... diye seslenir heyecanla.
Bizim çok bilmiş oğlan kapıyı üşenmeden açıp;
-"Gel demiceksen annecim kam in ( come in) diceksin." deyip kapıyı tekrar kapatır ve bu diyalog bir de ingilizce gerçekleşir aramızda:)
Yine aynı gün verdiği birşey için teşekkür ettiğimde cümlemi "thank you " ile değiştirip "you are welcome" demeyi de unutmaz ayrıca:)
İngilizce 10'a kadar sayar,bana halimi hatrımı,adımı sorar,ben ona adını sorduğumda ise cevabı cebinde hazırdır:
-My name is Yiğit Görcek. :)
Kendi dilinde ise cümlelerine yeni kelimeler eklemiştir bolca.5-6 kelimelik cümleler kurup, ve,veya,ama,çünkü gibi bağlaçları da ustalıkla kullanır.20'kadar takılmadan sayar,10'a kadar bütün rakamları tanır,renkleri bilir ama işine gelince bilir,20'ye yakın şarkı,bir kaç şiiri de ezbere takılmadan söyler
