ANLATMALI SENİ....

Dikkat ettim de uzun süredir bloğa resim koymaktan başka birşey yaptığım yok.Hayatın peşinde hızla süren koşturmacann içersinde sana ayrılan vakit de azalıyor ister istemez.Ama daha çok anlatmalı seni;SANA.....Bir gün okuyacaksan yazdıklarımı,daha çok şey bilmelisin hatırlayamayacağın yıllarından....

Nerden başlamalı bilmiyorum seni yeniden anlatmaya.O kadar çok şey birikti ki aslında..
Büyüdükçe inanılmaz tatlı,eğlenceli,bir o kadar güzel ve bir o kadar da akıl küpü oluyorsun.Her söylediğimizi anlıyorsun ama işine gelenleri uyguluyor işine gelmeyeni kulak arkası ediyor,dönüp gidiyorsun.Genel anlamda oldukça akıllı bir çocuksun ama bir okadar da hareketli.Gününün tamamını ayakta,hep bir koşturmaca içinde geçiriyorsun desek sana haksızlık etmeyiz herhalde.Babanla kendimize ve birbirimize günde hiç olmazsa 3-5 kere sorduğumuz bir soru:"Hiç yorulmaz mı bu çocuk?Hiç oturmaz mı?"Her seferinde kendimizden ve karşımızdan aldığımız yanıt ise: "HAYIIIIIR"
Sabah kalkar kalkmaz ilk işin evi kontrol etmek oluyormuş anneannenin dediine göre.Acaba evde kim var kim yok,kim gitti kim kaldı diye.Her zaman aynı hazin son:Ellerini iki yana açıp "yok kimse ,hepsi gitmiş"dercesine sonlanırmış bu gezinti.
Daha sonra kahvaltı faslı:Kahvaltının hazırlanıp önüne koyulması ya da yedirilmesi konusunda oldukça sabırsızsın,uzuuuun bir gecenin,uzuuuun bir açlığın ardından midenin bayram edeceği an...Yaşasın!!!Aslında yediklerin sıradan şeyler.Tarhana çorbası,kaşarlı omlet,patatesli kaşarlı omlet ve krep dönüşümlü olarak.Yanında salatalık olmazsa olmaz,olursa ıhlamur çayı olmazsa süt.Hem de ayladır aynı menü.Bıkmaman şaşırtıcı.Artık kahvaltının üstüne birkaç parça da ceviz ekledik menüye,severek yiyorsun.Yarasın bebeğime.
Tıka basa yapılan bir kahvaltıdan sonra maraton başlıyor,başlıyor koşturmaca.Bütün gün işin çekmece kurcalamak,dolap boşaltmak,özellikle oyuncakların için yaptırdığımız dolaptan sonra oyuncaklarını bir odadan diğerine taşımak,onlarla oynamak,anneannni peşinde koşturmak,ona her dediğini yaptırmak.Aslında anneannenin her isteğini yerine getirmesi de ne kadar iyi bilmiyorum ama anneanne yüreği işte söz geçiremiyorum.Akşamları geldiğimizde bizim "hayır"larla karşılaşınca bu defa da ağlıyorsu her isteğini bize de yaptırmak için.Şimdi de bunu alışkanlık haline getirdin,hatta yapmadığımızda özellikle bana vuruyor,saçımı çekiyorsun.Ben de sana kızıp küstüğümde hemen hatanı anlayıp kendini affettirmekiçin olmadık şirinlikler yapıyor beni öpücüklere boğuyorsun.Ardından mutlu son:Ben affediyorum ve saılıp koklaşıyoruz...