KREŞTE İLK HAFTA.

Alışır mı acaba diye erkenden başladığımız kreşte 1 haftan geçti bile,oysa sen doğuştan hazırmışsın bu deneyime.Seni gören ömrünün üç beş yılını kreşte geçirmiş zanneder.Sabah zar zor uyanışın da olmasa bu işi de kıvırdın sen.
Sabah 8'de uyandırıyorum seni binbir zorlukla.Sen ise:
-"Kreşee gitmiceeem ben,uyucaaaam,uyanmadım daha ben."diye ordan oraya atıyorsun kendini yatakta.Uyanman uzun sürmüyor allahtan.Uyandıktan sonra da:
-"Hadi kreşe gidelim." oluyor ilk sözlerin.
Hazırlanıp çıkıyoruz yola.Seni kapıdan bırakıyorum,sen de bana hoşçakal deyip sınıfa,arkadaşlarının yanına gidiyorsun. Öğretmenin,sınıf annesi ve okul müdürü "maşallaaaah"nidalarıyla karşılıyor seni.Hiç bu kadar çabuk alışanı da görmemiştik diyor hepsi.Gün boyunca yemeklerini yiyorsun,düzenli uyku uyuyorsun.Öğretmenini ve arkadaşlarına da çok çabuk alıştın.
-Öğretmeninin adı ne annecim?
-Goooooonnncaaaaa:)
-Arkadaşının adı ne peki?
-Aybikeee
-:)))
Öğretmenin de çok sevdi seni.İlk gün gittiğimizde senin çok küçük olduğunu,etkinlikler sırasında sınıfın düzenini bozabileceğini,huysuzluk edip ağlayabileceğini söylemişti bana.Akşam üstü seni almaya geldiğimde öğretmenin fikirleri çoktan değişmişti.Hatta senin gibi bir çocuk yetiştirdiğimiz için bizi tebrik etti.Bütün gün Gonca öğretmen ne söylerse yapmışsın,etkinliklere katılmışsın,hiç ağlamamışsın,hep kahkahalar atmışsın.Öyle çok sevdi ki seni,yakışıklı oğlu oldun.