Geçtiğimiz gün okula gitmek için hazırlanıyordum.Saat sabahın altı buçuğu.Bizim oğlan açtı gözünü,atladı yataktan,doğru yanıma geldi.Başladı yalvarmaya,duygu sömürüsü yapmaya.
-"Annecim lütfeeeen...Ben senin öğrencilerini çok sevdim,bende okula gelmek istiyorum seninle.Lütfen anneeee...Sen gidersen ben ağlarım...."
Dayanamadım,peki dedim.Kırk yılın başında üşenmeyip kendime kahvaltı hazırlamıştım,onu bizim kuzuya kaptırdım,afiyet olsun ben yine kuru bir simite kaldım:)Bindik otobüse başladı hemen bizim abi,kız kardeşiyle konuşup kikirdeşmeye.Ses tonunu yükseltince ağzımdan bir "Şiiiiiişt" çıkıverdi.Hemen kaldırdı göbeğime dayadığı kafasını,sordu:
-Anneee kime şiiişşşşt dedin?
Kendisine dediğimi duyunca da çattı kaşları,baktı yüzüme:
-Anneee,hep bana şiiişşşt diyosun ama,biraz da kız kardeşime desene....
Şaşırdım...
Hem de çok şaşırdım...
Beklemiyordum....
Hazırlıksız yakalandım....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder